الکافی / محمّد بن یعقوب کلینی (ثقة الإسلام کلینی)/ دار الکتب الإسلامیّة / جلد 2 / صفحه‌ی 91
عنه، عن أبیه عن یونس بن عبد الرّحمن رفعه عن أبی جعفر (علیهما‌السّلام) قال: الصّبر صبران: صبر علی البلاء حسن جمیل و أفضل الصّبرین الورع عن المحارم.
ترجمه‌ی اصول کافی / لطیف راشدی و سعید راشدی / نشر اجود / جلد 2 / صفحه‌ی 646
امام باقر (علیه‌السّلام) فرمود: «صبر دو صورت است: صبر بر بلا که خوب و نیکو است ولی بهترین این دو صبر دوری از حرام است.»
الکافی / محمّد بن یعقوب کلینی (ثقة الإسلام کلینی)/ دار الکتب الإسلامیّة / جلد 2 / صفحه‌ی 91
محمّد بن یحیی، عن أحمد بن محمّد بن عیسی قال: أخبرنی یحیی بن سلیم الطّائفی قال: أخبرنی عمرو بن شمر الیمانی، یرفع الحدیث إلی علیّ (علیه‌السّلام) قال: قال رسول اللّه (صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله): الصّبر ثلاثة: صبر عند المصیبة و صبر علی الطّاعة و صبر عن المعصیة [...].
ترجمه‌ی اصول کافی / لطیف راشدی و سعید راشدی / نشر اجود / جلد 2 / صفحه‌ی 646
رسول خدا (صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله) فرمود: «صبر سه قسمت دارد: صبر بر گرفتاری و ناراحتی، صبر بر طاعت و صبر بر گناه [...].
بحارُ الأنوارِ الجامعةِ لِدررِ أخبارِ الأئمّةِ الأطهارِ (بحار الأنوار) / محمّد باقر بن محمّد تقی مجلسی (علّامهِ مجلسی) / انتشارات: دارُ إحیاءِ التّراثِ العربیِّ / جلدِ 75 / صفحهِ 140
وَ قالَ علیهِ السّلامُ: ثلاثٌ من کنَّ فیهِ منَ المؤمنینَ کانَ فی کنفِ اللهِ وَ أضلّهُ اللهُ یومَ القیامةِ فی عرشهِ، وَ آمنهُ من فزعِ الیومِ الأکبرِ: من أعطی من نفسهِ ما هوَ سائلهم لنفسهِ، و رجلٌ لم یقدم یداً وَ رجلاً حتّی یعلمَ أنّهُ فی طاعةِ اللهِ قدمها أو معصیتهِ، و رجلٌ لم یعبِ أخاهُ بعیبٍ حتّی یترکَ ذلکَ العیبَ من نفسهِ.
عدّة الدّاعی و نجاح السّاعی / إبن فهد حلّی / دار الکتب العربیّ / صفحه 79
وَ عنِ النّبیِّ صلّی اللهُ علیهِ وَ آلهِ قالَ: أوحی اللهُ إلی بعضِ أنبیاءهِ قل للّذینَ یتفقّهونَ لغیرِ الدّینِ وَ یتعلّمونَ لغیرِ العملِ وَ یطلبونَ الدّنیا لغیرِ الآخرةِ یلبسونَ للنّاسِ مسوکَ الکباشِ وَ قلوبهم کقلوبِ الذّئابِ ألسنتهم أحلی منَ العسلِ وَ أعمالهم أمرٌ منَ الصّبرِ: إیّای یخادعونَ؟ وَ لأتیحنَّ لکم فتنةً تذرُ الحکیمَ حیرانَ.
آئین بندگی (ترجمه عدّة الدّاعی) / حسین غفّاری ساروی / بنیاد معارف اسلامی قم / صفحه 40
از رسول خدا صلّی الله علیه و آله نقل شده است که فرمود: خداوند متعال بر پیامبری این چنین وحی فرستاد: به کسانی که فهمشان را در غیر راه دین صرف می کنند و علم می آموزند نه برای آن که عمل نمایند و دنیا را طلب می کنند نه آخرت را و پوست میش بر تن می کنند ولی در واقع مانند گرگ درنده اند و زبانشان شیرین تر از عسل و کار هایشان تلخ تر از صبر، بگو که: آیا با من خدعه و نیرنگ می کنند آیا مرا مسخره می نمایند؟ شما را به فتنه ای دچار کنم که حکما و دانشمندان از آن به حیرت بیفتند.
عدّة الدّاعی و نجاح السّاعی / إبن فهد حلّی / دار الکتب العربیّ / صفحه 79
وَ عنِ الصّادقِ علیهِ السّلامُ قولُ اللهِ عزَّ وَ جلَّ: (إنّما یخشی اللهُ من عبادهِ العلماءُ) قالَ: یعنی من یصدّقُ قولهُ فعلهُ وَ من لم یصدّق قولهُ فعلهُ فلیسَ بعالمٍ.
آئین بندگی (ترجمه عدّة الدّاعی) / حسین غفّاری ساروی / بنیاد معارف اسلامی قم / صفحه 40
و از امام صادق علیه السّلام در تفسیر آیه شریفه «إنّما یخشی اللهَ من عبادهِ العلماءُ» آمده است: یعنی عالم کسی است که کردارش، گفتارش را تصدیق نماید و کسی که گفتارش به وسیله کردارش تصدیق نگردد عالم نیست.
ألکافی / ثقة الإسلام کلینی / دار الکتب الإسلامیّة / جلدِ 1 / صفحهِ 31
علیِّ بنِ محمّدِ بنِ عبداللهِ عن أحمدِ بنِ محمّدِ بن خالدٍ عن عثمانِ بنِ عیسی عن علیِّ بنِ أبی حمزةٍ قالَ: سمعتُ أبا عبدِ اللهِ علیهِ السّلامُ یقولُ: تفقّهوا فی الدّینِ فإنّهُ من لم یتفقّه منکم فی الدّینِ فهوَ أعرابیٌّ إنَّ اللهَ یقولُ (فی کتابهِ): «لیتفقّهوا فی الدّینِ وَ لینذروا قومهم إذا رجعوا إلیهم لعلّهم یحذرون».
ترجمهِ اصول کافی / لطیف راشدی و سعید راشدی / نشر اجود / جلد 1 / صفحه 63
حضرت صادق علیه السّلام فرمود: «دین را خوب بفهمید، زیرا هر کسی که دین را خوب نفهمد، مانند صحراگرد، سرگردان است. خداوند در قرآن می فرماید: «تا در دین، دانش اندوزند و چون بازگشتند، قوم خود را بترسانند، شاید آن ها بترسند.»
تحف العقول فیما جاء من الحکم و المواعظ من آل الرّسول (تحف العقول) / حسن بن علیّ بن حسین بن شعبه حرّانی (إبن شعبه) / مؤسّسة النّشر الإسلامیّ / صفحهِ 284
وصیّتهُ علیهِ السّلامُ لجابرِ بنِ یزیدِ الجعفیِ رویَ عنهُ علیهِ السّلامُ أنّهُ قالَ لهُ: یا جابرُ اغتنم من أهلِ زمانکَ خمساً: إن حضرتَ لم تعرف و إن غبتَ لم تفتقد و إن شهدتَ لم تشاور وَ إن قلتَ لم یقبل قولکَ وَ إن خطبتَ لم تزوج. وَ أوصیکَ بخمسٍ: إن ظلمتَ فلا تظلم وَ إن خانوک فلا تخن وَ إن کذبت فلا تغضب وَ إن مدحت فلا تفرح وَ إن ذممتَ فلا تجزع وَ فکّر فیما قیلَ فیکَ فإن عرفتَ من نفسکَ ما قیلَ فیکَ فسقوطکَ من عینِ اللهِ عزَّ وَ جلَّ عندَ عضبکَ منَ الحقِّ أعظمُ علیکَ مصیبةً ممّا خفتَ من سقوطکَ من أعینِ النّاسِ وَ إن کنتَ علی خلافِ ما قیلَ فیکَ فثوابٌ اکتسبتهُ من غیرِ أن یتعبَ بدنکَ وَ اعلم بأنّکَ لا تکونُ لنا ولیّاً حتّی لوِ اجتمعَ علیکَ أهلُ مصرکَ وَ قالوا: إنّکَ رجلٌ سوءٌ لم یحزنکَ ذلکَ وَ لو قالوا إنّکَ رجلٌ صالحٌ لم یسرّکَ ذلکَ وَ لکن أعرض نفسکَ علی کتابِ اللهِ فإن کنتَ سالکاً سبیلهُ زاهداً فی تزهیدهِ راغباً فی ترغیبهِ خائفاً من تخویفهِ فأثبت وَ أبشر فإنّهُ لا یضرّکَ ما قیلَ فیکَ وَ إن کنتَ مبائناً للقرآنِ فماذا الّذی یغرّکَ من نفسکَ. إنَّ المؤمنَ معنی بمجاهدتهِ نفسهُ لیغلبها علی هواها فمرّةٌ یقیمُ أودها و یخالفُ هواها فی محبّةِ اللهِ وَ مرّةٌ تصرعهُ نفسهُ فیتبعُ هواها فینعشهُ اللهُ فینتعشُ وَ یقیلُ اللهُ عثرتهُ فیتذکّرُ وَ یفزعُ إلی التّوبةِ وَ المخافةِ فیزدادُ بصیرةً وَ معرفةً لما زیدَ فیهِ منَ الخوفِ وَ ذلکَ بأنَّ اللهَ یقولُ: إنَّ الّذینَ اتّقوا إذا مسّهم طائفٌ منَ الشیطانِ تذکّروا فإذا هم مبصرونَ.
ترجمهِ تحف العقول عن آل الرّسول صلّی الله علیه و آله / احمد جنّتی / شرکت چاپ و نشر بین الملل / صفحهِ 629
سفارش های آن حضرت (امام باقر علیه السّلام) به جابر بن یزید جعفی: ای جابر! پنج چیز را از مردم زمانه غنیمت شمار: 1. اگر حاضر باشی نشناسندت 2. اگر غایب شوی نجویندت 3. اگر در محلّ (مشورت) باشی از تو رأی نخواهند 4. اگر گویی نپذیرند 5. و اگر خواستگاری کنی رد کنند. و پنج چیز را به تو سفارش می کنم: اگر ستمت کردند ستم نکن، اگر به تو خیانت کردند خیانت نکن، اگر تکذیبت کردند خشم مگیر، اگر ستودندت شاد مشو، اگر نکوهشت کردند برنیاشوب. بنگر اگر آن عیب که گویند در خود بیابی ( بدان که) از چشم خدا افتادن، برای آشفتن از حرف حقّ مصیبتی است بزرگ تر از افتادن از چشم خلق، که از آن می هراسی، و اگر خلاف گویند، (این تهمت ناروا برای تو) ثوابی نابرده رنج است. بدان که تو «ولی» (یار و پیرو) ما نخواهی شد جز آن گاه که اگر همشهریانت همه گویند: مرد بدی هستی نگران نشوی، و اگر همه گویند مرد خوبی هستی دلخوش نگردی، بلکه (در هر صورت) خود را بر کتاب خدا عرضه کنی، اگر به راه آن می روی، در آن چه خواسته پارسا باشی، پارسایی. بدان چه خواسته راغب باشی، مایلی و از تهدیدش بیمناکی، ثابت باش و بشارتت باد که هر چه گویند زیانت نرساند، و اگر از قرآن جدایی چرا به خود مغرور شوی، مؤمن پیوسته در رنج جهاد با نفس است تا بر خواهش های آن غالب آید، گاه او کجی های نفس را راست کند، و در محبّت خدا مخالفت هوی کند و گاه نفس او را در غلطاند، و به دنبال هوس کشد، امّا خدایش دست گیرد تا برخیزد، و خطایش را چشم پوشد تا متذکّر گشته، به توبه و ترس گراید، و (از این تجرب? تلخ) بینش و معرفت افزاید، چه بیم (از عذاب و کیفر گناه) در دلش فزون گردد، چنان که خداوند فرماید: «آن ها که «تقوی» دارند، چون وسوسه ای از شیطان بدان ها رسد متذکّر شده در دم بینا شوند.» (اعراف:210).
کتاب الغیبة / محمّد بن إبراهیم بن جعفر نعمانی (إبن أبی زینب) / مکتبة الصّدوق / صفحه 233
وَ أخبرنا علیُّ بنُ الحسینِ بإسنادهِ عن أحمدَ بنِ أبی نصرٍ عن عاصمِ بنِ حمیدٍ الحنّاطِ عن أبی بصیرٍ قالَ قالَ أبو جعفرٍ علیهِ السّلامُ یقومُ القائمُ بأمرٍ جدیدٍ وَ کتابٍ جدیدٍ وَ قضاءٍ جدیدٍ علی العربِ شدیدٌ لیسَ شأنهُ إلّا السّیفَ لا یستتیبُ أحداً وَ لا یأخذهُ فی اللهِ لومةُ لائمٍ.
ترجمه و متن غیبت نعمانی / محمّد جواد غفّاری / نشر صدوق / صفحه 328
أبو بصیر گوید: امام باقر علیه السّلام می فرمود: «آن قائم، به امری نوین و کتابی تازه و قضائی جدید قیام خواهد نمود، بر عرب سخت گران است (یا سخت خواهد گرفت) او را کاری جز با شمشیر نیست، توبه هیچ کس را نمی پذیرد، و در کار خدا از ملامت هیچ شخص خرده گیری باک ندارد.»
ألإحتجاج علی أهل اللّجاج (ألإحتجاج) / أبو منصور أحمد بن علیّ بن أبی طالب الطّبرسی / مؤسّسة الأعلمیّ للمطبوعات / صفحه 101
مکدوداً فی ذاتِ اللهِ مجتهداً فی أمرِ اللهِ قریباً من رسولِ اللهِ سیّداً فی أولیاءِ اللهِ مشمراً ناصحاً مجدّاً کادحاً لا تأخذهُ فی اللهِ لومةُ لائمٍ.
ترجمه ألإحتجاج / بهراد جعفری / دار الکتب الإسلامیّة / جلد 1 / صفحه 232
با خلوص نیّت و فقط برای خدا تحمّل آن سختی ها را کرده و نهایت کوشش را می نمود، وی نزدیک ترین مردم به پیامبر و آقا و سرور اولیاء الله بود، او پیوسته آماده به خدمت و خیرخواه؛ جدّی و پرتلاش بود، و در راه خدا سخن هیچ ملامتگری در او اثری نداشت.
نهج البلاغة (صبحی صالح) / صفحهِ 469
قالَ علیهِ السّلامُ: کن فی الفتنةِ کابنِ اللّبونِ، لا ظهرٌ فیرکبُ، وَ لا ضرعٌ فیحلبُ.
ترجمه / محمّد دشتی / انتشاراتِ مشهور / صفحهِ 625
درودِ خدا بر او، فرمود: در فتنه ها، چونان شترِ دو ساله باش، نه پشتی دارد که سواری دهد، و نه پستانی تا او را بدوشند.
